Kiezen voor een nuchter leven - 18 mei 2022

Ik las zijn dit boek de eerste keer in het jaar 1999. Ik wou stoppen met roken en wou dit voor mezelf alvorens ik aan kinderen wou beginnen. Ik heb nog steeds binnenpretjes op het moment dat ik dat boek aan het lezen was. We waren toen op reis naar Majorca. Ik had het boek mee en zoals je kan zien staat er in koeien van letters 'stoppen met roken' op de cover. De instructies zijn heel duidelijk van Allen Carr: 'blijf zeker verder roken als je dit leest'. Dus ik lig daar te genieten in een ligzetel met het boek in het ene hand en een sigaret in het andere. Ik was blij dat ik een zonnehoed en -bril op had en me niemand daar kende :-) Maar bon het resultaat mocht er zijn. Ik was probleemloos gestopt en heb dat 10 jaar gedaan! Tot 1 moment, oude vrienden, dat ene sigaretje. Dat ene? Kan toch geen kwaad niet? En ja hoor ik was weer vertrokken. Verschillende stoppogingen gedaan met champix, pleisters want ik dacht dat het boek een tweede keer niet zou lukken. Geen fijne ervar

En ja hoor, het lukt me aardig. Van 20 tot 30 sigaretten per dag naar 0. En ik rookte mijn 1ste sigaret binnen de 5 minuten na het opstaan. Ik had inderdaad schrik dat het me gisteren en deze ochtend niet zou lukken maar het is zoals het boek omschrijft. Als je de instructies volgt en je hebt de juiste drive en energie, voel je amper iets. Ik moet eerlijk zijn dat ik meer ontwenningsverschijnselen had toen ik geen alcohol meer dronk dan het stoppen met roken. Eerlijk waar!!! Geen drang naar suiker, geen hoofdpijn, ...  Gisteren had ik het op een gegeven moment super lastig. Het was een situatie waar dochterlief dingen afdwong en omdat ik neen zei, achteraf berichtjes stuurt in de hoop dat je je schuldig voelt. Voor vele ouders herkenbaar, denk ik. Ik had ook een nieuwe iphone en daar liep ook van alles mis. Dus ik was me serieus aan het enerveren en aan het opjagen. Direct was dat stemmetje, ga naar buiten en rook een sigaret. Gelukkig heb ik dat niet gedaan. Denkend en tegen mezelf sp

Ik voel me zó goed in mijn vel. Krachtig en zelfs gelukzalig. Het leven zonder alcohol heeft me  zelfzekerder gemaakt. Ik zit op een roze wolk. Het knagende gevoel omdat ik zoveel rook was er maar ik heb het op een afstand bekeken zoals mijn andere verslaving. Ok het is er, ik ben goed verslaafd aan die sigaretten. Dus wat gaan we eraan doen? Handelen dacht ik bij mezelf. Gaan met die banaan. Opnieuw ben ik podcasts beginnen beluisteren over roken, NLP, ... ik had me afgelopen weekend aangemeld op www.tabakstop.be en daar ook de test gedaan. Ik sta op nummer 1 😃. Helaas heb ik tot nu toe geen reactie van hen mogen ontvangen. De dagen die volgden bleef ik brainstormen hoe ik het zou aanpakken. Vooreerst was ik bereid om eventueel nicotine pleisters of andere vervangers af te wegen maar ik heb uiteindelijk beslist om dat niet te doen aangezien ik daar helemaal geen fijne ervaringen mee heb. Ik heb terug het boek van Allen Carr (zijn laatste druk) aangekocht en beginnen lezen.  Dit deed

5 dagen feest want het Peirt kwam uit, eindelijk na 12 jaar. En aangezien ik midden in het stad woon, kan je van alles meegenieten. En of ik gefeest heb! Een meezingavond, een stubru fuif, de ommegang, vuurwerk en openluchtfuif. Daarbij hoort heel veel volk en véééééél drank. Ik heb mijn medicatie niet meer nodig. Op een of andere manier heb ik de juiste klik gemaakt en zei het me niets en koste het mij geen moeite. Het gaf me een heerlijk en vrij gevoel om te feesten en plezier te maken zonder drank en heel die meute te observeren. Mijn avonden/nachten werden rond 1u15 steeds afgesloten en ging ik dankbaar naar huis. Vroeger bleef ik tot de vroege uurtjes hangen maar nu heb ik het op een bepaald moment gehad en denk ik. Het gaat er niet beter op worden en geen verdere meerwaarde geven. Wilt niet zeggen dat ik er soms niet aan denk of dat Zaza soms eens aan mijn mouw trekt maar mijn gelukzalig gevoel, de vrijheid, neemt de overhand. Zaterdag ging ik winkelen in de Colruyt. Bij het afre

Hier ben ik weer. Ik had de afgelopen dagen geen inspiratie of zin om iets te schrijven. Het zou wat saai lezen geweest zijn met 'ik heb de afwas gedaan, boodschappen, ... Maar ik heb nog steeds geen druppel alcohol aangeraakt. That's the good news!!! Ik heb het op sommige momenten écht heel moeilijk gehad. Ik red me steeds met het luisteren naar podcasts en het allemaal proberen te begrijpen en een plaats te geven. Ik ben potverdikke blij dat ik geen partner heb op dit moment want ik heb werk genoeg aan mezelf en die kleine Zaza de kakkerlak. Regelmatig heb ik een dip, voel ik me moe en ja soms neerslachtig maar dat gaat meestal binnen het half uur wel voorbij.  De moeilijkste momenten voor mij zijn toch als ik alleen thuis ben. Mijn glaasje als trootst. Achter de computer creatief filmpjes maken mét een glaasje wijn. Door de podcasts besef ik dat mijn dopamines niet meer door alcohol een boost krijgen en dat dit enkele weken tot maanden kan duren vooraleer dat ze beseffen dat

Ik lees en hoor vaak dat mensen angst hebben om te zeggen dat ze niet meer drinken. Ik heb dat helemaal niet. Als ze me vragen waarom? Zeg ik heel vaak, 'ik had er genoeg van!, ik ben de katers beu en er gaat ontzettend veel energie aan verloren. Vaak vragen ze niet meer verder. En als ze doorvragen vertel ik hen openlijk. 'Als je de drang hebt om naar huis te gaan voor dat eerste roséetje is er een probleempje'. Daarnaast merk ik dat mensen om me heen plots ook die keuze maken door mijn verhalen en openheid. Of dat ze stil staan bij hun eigen drankgebruik. Het is alvast niet mijn doel. Iedereen moet dit voor zichzelf uitmaken. Maar het voelt wel fijn en vooral om de taboe te doorbreken. Ik heb me ook de gewoonte aangeleerd om op de middag even naar de markt te gaan en mezelf te tractren op bloemen. Het is zoiets klein maar het heeft een ongelofelijk positief gevoel. Mensen observeren, iets lekkers kopen voor te eten. De afgelopen dagen heb ik ook bewust gekozen om bv geen

Via de besloten groep 'alcohol alarm' kreeg ik de vraag of opmerking "Jij bent toch al langer gestopt dan 18 mei?" Mijn vraag naar hulp is inderdaad begin 2022 gestart.  Ik ben altijd een gezelligheidsdrinker geweest en dronk vooral rosé en witte wijn. Heel sporadisch eens een Irish coffee of 1 gin tonic. Ik heb gelukkig ook geen slechte dronk.  Mijn drankpatroon veranderde sterk tijdens corona en mijn algemene gemoedstoestand. Het werd een vicieuze cirkel. Ik begon dagelijks te drinken en vooral thuis in mijn eentje. 1 fles wijn, soms 1,5 fles wijn. Op vrijdag met de collega's biertjes en op korte tijd toch een aanzienlijk verbruik. Maar iedereen drinkt toch?  En ik volg toch ook gewoon hun tempo? De katers volgden elkaar sneller op. De vermoeidheid alsook het negatieve zelfbeeld. Mijn uitstelgedrag, het spelen van onnozele spelletjes, het niets doen. Ik werd gek van mezelf en tegelijk 'Voor wie en voor wat moet ik iets doen?'  Mijn dochters zijn reeds he