23 mei

Ik lees en hoor vaak dat mensen angst hebben om te zeggen dat ze niet meer drinken.

Ik heb dat helemaal niet. Als ze me vragen waarom? Zeg ik heel vaak, 'ik had er genoeg van!, ik ben de katers beu en er gaat ontzettend veel energie aan verloren. Vaak vragen ze niet meer verder. En als ze doorvragen vertel ik hen openlijk. 'Als je de drang hebt om naar huis te gaan voor dat eerste roséetje is er een probleempje'.

Daarnaast merk ik dat mensen om me heen plots ook die keuze maken door mijn verhalen en openheid. Of dat ze stil staan bij hun eigen drankgebruik. Het is alvast niet mijn doel. Iedereen moet dit voor zichzelf uitmaken. Maar het voelt wel fijn en vooral om de taboe te doorbreken.

Ik heb me ook de gewoonte aangeleerd om op de middag even naar de markt te gaan en mezelf te tractren op bloemen. Het is zoiets klein maar het heeft een ongelofelijk positief gevoel. Mensen observeren, iets lekkers kopen voor te eten.

De afgelopen dagen heb ik ook bewust gekozen om bv geen jupiler 0,0% te drinken uit angst dat het me zou triggeren. Maar door de laatste podcast te beluisteren van de 2 Evi's, stelde me dit toch geruster.

Gisteren ben ik met mijn dochter naar een toneelvoorstelling gegaan en heb ik daar mijn eerste fris pintje 0.0 besteld als afwisseling. Het heeft me zeker gesmaakt maar deed me niet veel en verkoos spontaan voor een bruisende watertje.