Waarom ik hiervoor kies

Via de besloten groep 'alcohol alarm' kreeg ik de vraag of opmerking "Jij bent toch al langer gestopt dan 18 mei?"

Mijn vraag naar hulp is inderdaad begin 2022 gestart. 

Ik ben altijd een gezelligheidsdrinker geweest en dronk vooral rosé en witte wijn. Heel sporadisch eens een Irish coffee of 1 gin tonic. Ik heb gelukkig ook geen slechte dronk. 

Mijn drankpatroon veranderde sterk tijdens corona en mijn algemene gemoedstoestand. Het werd een vicieuze cirkel. Ik begon dagelijks te drinken en vooral thuis in mijn eentje. 1 fles wijn, soms 1,5 fles wijn. Op vrijdag met de collega's biertjes en op korte tijd toch een aanzienlijk verbruik. Maar iedereen drinkt toch?  En ik volg toch ook gewoon hun tempo? De katers volgden elkaar sneller op. De vermoeidheid alsook het negatieve zelfbeeld. Mijn uitstelgedrag, het spelen van onnozele spelletjes, het niets doen. Ik werd gek van mezelf en tegelijk 'Voor wie en voor wat moet ik iets doen?' 

Mijn dochters zijn reeds het huis uit, ik heb geen partner om voor te zorgen. Het gevoel van eenzaamheid sloeg als een mokerslag in mijn gezicht. Mijn jongste dochter die me attent maakte dat ik teveel dronk en zich daar zorgen over maakte. We hebben daar mooie gesprekken over gehad. Ook praatte ik vaak met vrienden en familie over drank en waar de grens nu ligt. Ik denk dat ik eerder bevestiging zocht dat mijn gebruik nog ok was alsook mijn gedrag. Heel vaak werd het ook geminimaliseerd. Maar mijn angst en bewustwording was er al geruime tijd en je beseft alsmaar meer hoe alleen je staat met je geheim/probleem. Ik kon het niet alleen!

Begin dit jaar ben ik naar mijn huisdokter gestapt om hulp te vragen en te vertellen dat ik een drankprobleem had. Ook hij minimaliseerde het eigenlijk dat het eerder een gedragsprobleem is en nog geen verslaving want ja, ik ben en blijf positief, functioneer in mijn werk. M.a.w. ik blijf mooi onder de radar. Echter wist ik beter want als je hunkert om naar huis te gaan en zo snel mogelijk dat eerste glaasje rosé wilt drinken, ís er wel degelijk verslaving.

Mijn dokter gaf mijn gegevens door aan het gezondheidscentrum. Het duurde enkele weken alvorens ze contact opnamen met mij. Daarna verliep de hulpverlening heel vlot en startte ik trajectbegeleiding. Mijn eerste kennismakingsgesprek was 9 maart.

Het klikte direct met Joke en ik voelde dat ik eindelijk op de juiste plaats zat. Joke heeft me op de juiste manier weten te triggeren. 

Wat me vooral gemotiveerd heeft om mijn patronen te veranderen is dat wanneer ze me de vraag stelde 'wat zijn je doelen, of wat zou je nog willen bereiken of wat zou je niet meer willen?' Dat was een heel confronterende vraag. De tranen rolden over mijn wangen. Ik zei: 'ik weet niets meer'

Waarop Joke zei: "dat is heel mooi, dat wil zeggen dat er alles voor je open ligt" 
Zo had ik het nog niet bekeken. Het was schokkend maar wel verreikend.

Vervolgens spoorde ze me aan om terug te gaan naar mijn kindertijd. De periode van onbezorgdheid en wat ik toen allemaal deed en waarvan ik hield. 

Zo creëerde ik nieuwe doelen. Doelen voor mezelf, die haalbaar en realistisch zijn. En vooral je geluk niet te laten afhangen van een ander.

Mijn eerste grote stap was een groepsreis boeken naar Vietnam. Dit is mijn droom sinds ik zelfs nog op de schoolbanken zat. 

Wekelijks ondernam ik iets, kleine stapjes, vitaminen, ontbijten, naar de film, bloemen kopen voor mezelf ... 

Mijn energie werd beter, ik zag het allemaal voor me. Maar dan had ik het plots helemaal gehad. Maandag 16 mei had ik opnieuw een gesprek met Joke en vertelde haar dat ik trots ben op mijn vooruitgang maar dat ik blijf drinken. Het advies 'minderen' werkte omgekeerd voor mij. Door mijn positieve vooruitgang, trakteerde ik mezelf met een glaasje.

Het schuldgevoel, het besef dat het mijn energie weg neemt, me depressief maakt. Echt kotse beu was ik het. Dit gewoon open en eerlijk kunnen zeggen, liet me beseffen dat "ik wou stoppen". Ik besefte ook dat ik mijn gecreëerde doelen in gevaar breng als ik dit patroon NU niet doorbreek.

Vervolgens ben ik naar podcasts beginnen luisteren van 'Alcohol Alarm' en zo besliste ik dinsdagavond dat ik wil kiezen voor een nuchter leven.